Η διερεύνηση της προφορικότητας σε γραπτά κείμενα των μαθητών που εισέρχονται στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση είναι ενδιαφέρουσα και πολύ χρήσιμη, γιατί μπορεί να συμβάλει στον διαχωρισμό των πραγματικών γλωσσικών λαθών από τα "λάθη" μεταφοράς γλωσσικών χαρακτηριστικών που, ενώ είναι αποδεκτά και -πιθανόν- αποτελεσματικά στην προφορική επικοινωνία, εντούτοις είναι ακατάλληλα σε ορισμένες περιστάσεις γραπτής επικοινωνίας. Ο διαχωρισμός αυτός μπορεί να βοηθήσει τον εκπαιδευτικό να αναθεωρήσει παιδαγωγικές πρακτικές που βασίζονται σε μια παραπλανητική κάθετη διχοτομία μεταξύ προφορικότητας και γραπτότητας ως δυο τρόπων επικοινωνίας οι οποίοι αντιτίθενται μεταξύ τους δομικά και ταυτίζονται με τον "προφορικό λόγο" και το "γραπτό λόγο" αντίστοιχα και τον οδηγούν σε μια αρνητική ως και ενοχοποιητική αντιμετώπιση της προφορικότητας.