Η Ελλάδα με καθυστέρηση και αγωνία, πρόλαβε άλλο ένα σπουδαίο ραντεβού με την Ιστορία, την καθιέρωση του ευρώ. Όπως παλαιότερα, επίσης με αγωνία, είχε κατορθώσει να παρακολουθήσει τους μεγάλους ιστορικούς μετασχηματισμού της Νεωτερικότητας: τη συγκρότηση του Εθνικού Κράτους, την υιοθέτηση των φιλελεύθερων θεσμών και της καθολικής ψηφοφορίας, την εκβιομηχάνιση και τον συνδικαλισμό, την ένταξη στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα. Δεν πρόλαβε όμως να χαρεί την επιτυχία, καθώς βρέθηκε μαζί με όλη την Ευρώπη, στη δίνη της διεθνούς κρίσης με επίκεντρο τον πόλεμο του Ιράκ. Ένα-ένα τα κομμάτια που διαμόρφωσαν τις ισορροπίες μετά τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο έχουν αποσυναρμολογηθεί. Η κατάρευση της Σοβιετικής Ένωσης έφερε το τέλος του διπολισμού. Η μιλιταριστική απάντηση της Αμερικής του Μπους στο τρομοκρατικό χτύπημα της Νέας Υόρκης προκάλεσε το «σχίσμα της Δύσης». Ο πολλαπλασιασμός των προτεκτοράτων αντέστρεψε την αντιαποικιακή πορεία. Μια σκοτεινή και δυσοίωνη περίοδος μακράς διάρκειας έχει ανοίξει για όλο τον Κόσμο. Ο αμερικανικός νεοσυντηρητισμός φιλοδοξεί να καθορίσει μόνο του τις νέες ισορροπίες του 21ου αιώνα. Η σχέση με τις ΗΠΑ αποτελεί πλέον τη λυδία λίθο της ταυτότητας της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Θα επιδιώξει να αναδείξει τη δική της αντίληψη για την παγκοσμιοποίηση ή θα αποδεχτεί τον κόσμο που ετοιμάζει η αμερικανική ισχύς; Θα προχωρήσει στην Πολιτική Ένωση ώστε να γίνει ισχυρός μέτοχος ενός πολυκεντρικού Κόσμου ή θα εξελιχθεί στον υποδεέστερο συνεταίρο μιας νέας Ιερής Συμμαχίας; Η θεαματική κινητοποίηση των πολιτών θα δώσει νέα πνοή στην Πολιτική; Θα γεννήσει έναν κοινό ευρωπαϊκό πατριωτισμό; Γύρω από αυτά τα ερωτήματα θα ανασυσταθούν όλα τα μεγάλα πολιτικά ρεύματα στην Ελλάδα, στην Ευρώπη, στον κόσμο. Οι απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα θα διαμορφώσουν τη νέα διάκριση Προόδου - Συντήρησης, Αριστεράς - Δεξιάς στον 21ο αιώνα.