Η βασική πρόταση της αποανάπτυξης δεν φιλοδοξεί να εγκαθιδρύσει ένα αντισύστημα ή μια αντιιδεολογία στη θέση της ιδεολογίας της ανάπτυξης, αλλά να ξαναεμφυσήσει στην κοινωνία το κριτικό πνεύμα απέναντι στη δογματική σκέψη και τον προπαγανδιστικό λόγο... Η αποανάπτυξη που προτάσσουμε δεν είναι επ ουδενί μια τραγωδία, ακόμα περισσότερο αν δεχτούμε τον ορισμό της ευημερίας που δίνει ο Μάνφρεντ Λιντς, "ως συνένωση τριών στοιχείων: πλούτος αγαθών, πλούτος χρόνου και πλούτος σχέσεων". Η αποανάπτυξη, βασισμένη στην αυτοεπάρκεια και την εκούσια απλότητα, φαίνεται να απορρέει από μια μη βίαιη και αντιαυταρχική φιλοσοφία. Από την άλλη, θέση της δεν είναι η παραίτηση από τις απολαύσεις της ζωής· απεναντίας, διεκδικεί κατηγορηματικά την ανάκτησή τους, απορρίπτοντας την απατηλή λάμψη της αλόγιστης κατανάλωσης...