Μιλάμε για ψυχο-παθολογία στο παιδί, ενώ ακόμη εκείνο δεν έχει αποκτήσει το λόγο ή τη λογική, για να μπορέσει να εκφράσει μέσω αυτών στον ενήλικο την ασθένεια ή τον πόνο που το κατακλύζει. Το κλάμα ή η σιωπή, η υπερβολική κίνηση ή ακινησία είναι τα μηνύματα που δίνει το παιδί για να δείξει ότι υποφέρει. Η αναγνώριση των ψυχοπαθολογικών στοιχείων στο παιδί άργησε πολύ να γίνει. Σήμερα η ψυχοπαθολογία του είναι δυναμική, δηλαδή ορίζεται από ένα σύνολο θεωριών, οι οποίες λαμβάνουν υπόψη ότι αυτό βρίσκεται σε ψυχική και σωματική εξέλιξη. Η ψυχοπαθολογία του παιδιού εξετάζει το σύνολο των παιδικών συμπεριφορών και εκφράσεων σε μια δεδομένη κατάσταση και στιγμή, καθώς και τις σχέσεις μεταξύ του παιδιού και του περιβάλλοντος μέσα στο οποίο ζει. Η ανάπτυξή του επηρεάζεται άμεσα από το περιβάλλον του, το οποίο έχει τη δύναμη να τη διευκολύνει ή να την παρεμποδίσει.