[...] Για τον προσδιορισμό και την κατανόηση του έργου του ποιητή, αρχικά, προτείνουμε ένα πιο περιεκτικό πλαίσιο των λογοτεχνικών ιδεολογιών της εποχής: περιοδικά, παρατάξεις, λογοτεχνικά ρεύματα, αρχές. Κατ αυτόν τον τρόπο μπορούμε να κατανοήσουμε ευκολότερα τον ορίζοντα των ιδεών. Για να μπορούμε να εκτιμήσουμε την αυθεντικότητά του, η ποιητική δημιουργία του Στ. Ο. Ιωσήφ επιβάλλει την υπέρβαση της κριτικής με ιστορικό χαρακτήρα, ικανή μόνο να την περιορίσει στην ατμόσφαιρα των αυστηρά περιστασιακών παραγόντων. Έτσι, μας φαίνεται φυσιολογικό να διανύσουμε μία αντίστροφη διαδρομή από αυτή που μας προτείνει, γενικά, η κριτική από το πολύ ή λιγότερο απομακρυσμένο παρελθόν. Επιβάλλεται να ξεκινήσουμε από τον ίδιο τον αισθητικό πυρήνα της ποίησης του Ιωσήφ, για να μάθουμε με τι και πώς καταφέρνει να επωμιστεί την καθόλου εύκολη αποστολή του να ξεπεράσει τις απρόοπτες αλλαγές που αναπαρήγαγε το λογοτεχνικό κλίμα στο οποίο ανήκε. Κατ αυτόν τον τρόπο θεωρούμε ότι έχουμε αυξανόμενες πιθανότητες να κρίνουμε εάν οι συμπερασματικές κρίσεις, τόσο αυστηρές καμία φορά, σχετικά με το έργο του Ιωσήφ, ήταν (και σε ποιο βαθμό είναι) δικαιολογημένες. Ένα ειδικό κεφάλαιο θα αφιερώσουμε και στις μεταφράσεις λυρικής του ποιητή Ιωσήφ, θεωρούμε ότι, τόσο ποσοτικά, όσο και ποιοτικά οι μεταφράσεις καταλαμβάνουν μία θέση εξίσου σημαντική στη δημιουργική του δραστηριότητα. Ταυτόχρονα, μας διευκολύνουν στον εντοπισμό των πηγών κάποιων φανερών επιρροών, προσαρμοσμένες όμως στη δική του ευαισθησία. Μαζί με την αυθεντική του δημιουργία, οι μεταφράσεις παρουσιάζουν τον Ιωσήφ για μία πιο δίκαιη εκτίμηση. Παρόλο που το έργο του φέρει, στην ουσία του, τη σφραγίδα μίας "ελάσσονος έμπνευσης", τα ποιήματά του, ζεστά, μελαγχολικά, με απλή μορφή, ζουν και πάλλονται ακόμα στις σελίδες τις λογοτεχνικής ιστορίας των Ρουμάνων με προοπτικές μίας αθάνατης ύπαρξης, αναιρώντας, με ό,τι έχουν πιο αξιόλογο, την άδικη κατηγοριοποίηση για έλλειψη καλλιτεχνικής αυθεντικότητας. Η κατανόηση του ποιητικού μηνύματος του Στ. Ο. Ιωσήφ είναι δυνατή μόνο στα πνευματικά πλαίσια της εποχής του. [...] (από την εισαγωγή του βιβλίου)