Δεν γράφω για τον πόλεμο. Για τον άνθρωπο μέσα στον πόλεμο, γράφω. Δεν γράφω για παράσημα, ούτε για χαμένες μάχες. Γράφω για αχαρτογράφητες πληγές, για συναισθήματα, εκείνα που έμειναν κρυμμένα στα βάθη της καρδιάς μας για μισό αιώνα, από το 1974· την χρονιά της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο και της αιχμαλωσίας του Δημήτρη Τουμαζή στην Αμάσεια της Τουρκίας. Παίρνω τα λόγια του Δημήτρη λέξη-λέξη και ακουμπώ δίπλα τις σκέψεις μου με τον τρόπο που μου είναι πιο οικείος., Φτιάχνοντας ένα τεκμηριωτικό πεζογράφημα.