Στο βιβλίο αυτό επισημαίνονται τα λάθη τα οποία γίνονται στην καθημερινή χρήση του προφορικού και γραπτού λόγου, καθώς και η τάση που υπάρχει στην πλειονότητα των Ελλήνων να αποφεύγουν τους λόγιους τύπους και να «παραμορφώνουν» τις λόγιες φράσεις, στοιχεία τα οποία είναι άρρηκτα ενσωματωμένα στη Νεοελληνική και συντελούν στην καλαίσθητη και σαφέστερη διατύπωση των νοημάτων, στην εκφραστική ευχέρεια και ευελιξία, στην πολυμορφία και στον λεκτικό πλούτο. Σε μια εποχή, κατά την οποία η γλώσσα μας κακοποιείται βάναυσα, με την ανοχή και τη σύμπραξη, πολλές φορές, ανθρώπων, οι οποίοι έχουν ως έργο τη διαφύλαξη αυτής και τη διδασκαλία της, το παρόν πόνημα έρχεται να υποδείξει τον προσήκοντα σεβασμό προς αυτήν και τη σωστή της χρήση, κατά τρόπο απλό και κατανοητό απ όλους, χάρις στην πληθώρα των παραδειγμάτων και τη συστηματική παράθεση της ύλης, χωρίς πλατειασμούς, από τη μια, οι οποίοι κουράζουν και μπερδεύουν τον αναγνώστη, και χωρίς κενά στην ανάλυση των θιγομένων θεμάτων, από την άλλη. Για λόγους τάξεως και συγκροτημένης παρουσίασης των θεμάτων, το βιβλίο είναι χωρισμένο σε κεφάλαια, ανάλογα με τα μέρη του λόγου, τα οποία πραγματεύεται, ενώ υπάρχει και κεφάλαιο (το τελευταίο), το οποίο αναφέρεται στα λάθη που υπάρχουν ή γίνονται στο χώρο της Εκκλησίας. Για μεγαλύτερη δε διευκόλυνση του αναγνώστη ακολουθεί αναλυτικό ευρετήριο.