"Κύριε, Κύριε, πού με στέλνεις; Τι σχεδιάζεις για μένα; Κάτι παράξενο τράβηξε το βλέμμα του, κάτι που δεν έπρεπε να είναι εκεί. Πλησίασε. Από την εικόνα του Αη Γιώργη εξείχε η λαβή ενός σπαθιού. Μια μιαν ήρεμη, σίγουρη κίνηση το τράβηξε. Μια φωνή, φωνή μητέρας, ακούστηκε πίσω του. "Να προσέχει παιδί μου". Χωρίς να γυρίσει έσπρωξε την πόρτα και βγήκε στο πλατύσκαλο... "Σώσε τα παιδιά!" Ο αστυνόμος κούνησε το κεφάλι. "Αν πρέπει από σένα...", είπε μόνο. Ο πατέρας Εμμανουήλ γύρισε το βλέμμα στα δάσος και τα δέντρα που σείονταν καθώς το πλάσμα πλησίαζε. "Το ξέρω!", απάντησε απλά. Η τελευταία μάχη είχε αρχίσει. Δύο ιερείς, πατέρας και γιος, ένας αστυνόμος και ένα παιδί γίνονταν άθελά τους η τελευταία γραμμή άμυνας κατά του Αντίχριστου κάπου στην ελληνική ύπαιθρο. Ο πανάρχαιος πόλεμος, αποτυπωμένος σε άγνωστες, κρυμμένες στα έγκατα της γης επιγραφές, φτάνει ξανά στην κορύφωσή του.