Η πτώση της Κωνσταντινούπολης στους Βενετούς και στους στρατιώτες της Τέταρτης Σταυροφορίας τον Απρίλιο του 1204 ήταν ένα από τα κεντρικά γεγονότα του Μεσαίωνα. Σήμαινε ότι είχαν τελειώσει οι ημέρες του Βυζαντίου ως μεγάλης δύναμης. Επίσης επιβεβαίωσε το γεγονός ότι οι Δυτικοί θα κυριαρχούσαν στην Ανατολή - δηλαδή στις περιοχές της παλαιάς Βυζαντινής αυτοκρατορίας- μέχρι το τέλος του Μεσαίωνα. Το βιβλίο εξετάζει ακριβώς πόσο σημαντική ήταν η Τέταρτη Σταροφορία ως κρίσιμο σημείο στην ιστορία της Μέσης Ανατολής. Το βασικό θέμα είναι η αντιπαλότητα του Βυζαντίου με τη Δύση μέσα στο πλαίσιο των Σταυροφοριών. Οι διαφορές ως προς την προοπτική και τα συμφέροντα είχαν ως αποτέλεσμα να επιβαρυνθεί σύντομα αυτή η αντιπαλότητα με αμοιβαία έλλειψη εμπιστοσύνης. Το 1204 ήταν ένα είδος λύσης και δημιούργησε καταστάσεις που δύσκολα μπορούσαν να γίνουν αντιληπτές ακόμη και δύο χρόνια πριν, όταν η Τέταρτη Σταυροφορία ξεκίνησε από τη Βενετία.