Είναι αλήθεια ότι περνάμε το ένα τρίτο της ζωής μας ξαπλωμένοι: κοιμόμαστε και ονειρευόμαστε, κάνουμε έρωτα, σκεφτόμαστε, ξεκουραζόμαστε, αλλά και υποφέρουμε ή αναρρώνουμε. Βέβαια η ξάπλα δεν είναι και τόσο αποδεκτή στη σύγχρονη κοινωνία της υπερδραστηριοποίησης, αφού ταυτίζεται με την αδράνεια, την παθητικότητα και την τεμπελιά. Κι όμως, αυτή η οριζόντια δραστηριότητα είναι ανεκτίμητης αξίας: μας προσφέρει ιδιαίτερες στιγμές περισυλλογής που οδηγούν στις καλύτερες ιδέες. Χωρίς αυτήν, ο Μιχαήλ Άγγελος δεν θα είχε ποτέ την έμπνευση να δημιουργήσει στην Καπέλα Σιξτίνα, ένα από τα μεγαλύτερα έργα τέχνης της ανθρωπότητας.

Το βιβλίο του Μπερντ Μπρούνερ είναι ένας ύμνος για την ξαπλωμένη ανά τους αιώνες ανθρωπότητα, μια πλούσια διερεύνηση της πολιτισμικής μας ιστορίας και συγχρόνως μια απολαυστική συλλογή ιστοριών, γεμάτων με αλλόκοτες ή απροσδόκητες λεπτομέρειες: από το πώς ξάπλωναν –ή πώς δεν ξάπλωναν– οι άνθρωποι στη Λίθινη Εποχή μέχρι την ιστορία του στρώματος, τις τελευταίες επιστημονικές ανακαλύψεις γύρω από τον ύπνο ή το «κίνημα της αργής ζωής».