Το "Ουέν Φου", γραμμένο τον 3ο αιώνα, είναι η πρώτη σημαντική πραγματεία για την τέχνη του γραψίματος στην Κίνα. Προηγείται το "Ta Hsueh" (Μεγάλη μάθηση) του Κομφούκιου. Συγγραφέας του ο Λου Τσι, ένας στρατιωτικός-ποιητής. Το "Ουέν Φου" (ουέν σημαίνει τέχνη, φου είναι μια ποιητική φόρμα) προορίζεται γι αυτούς που επιθυμούν να ερευνήσουν βαθιά την τέχνη του γραψίματος. Το "Ουέν Φου" πραγματεύεται τις χαρές και τα προβλήματα που συναντούν και ο συγγραφέας και ο αναγνώστης και παρέχει βασικές σκέψεις για πολλές τεχνικές της γραφής. Ο ποιητής επιδιώκει την προσωπική και κοινωνική μεταμόρφωση μέσω της ποίησης· η τέχνη του ποιητή είναι ένα δώρο τόσο προς τον συγγραφέα όσο και από τον συγγραφέα, που αντιλαμβάνεται ότι κανένα μεγάλο δώρο δεν μπορεί να δοθεί ή να ληφθεί μέσα σε συγκινησιακό ή διανοητικό κενό. Στην ιστορία των κινεζικών γραμμάτων, ο Λου Τσι κατέχει μια θέση ανάλογη μ εκείνη που κατέχει ο Αριστοτέλης στη Δύση. Κινέζοι ποιητές μελετούσαν στο σχολείο το "Ουέν Φου" και οι περισσότεροι το απομνημόνευαν. Τον τιμούσαν εξίσου οι οπαδοί της παραδοσιαρχίας και οι εμπειριστές. "Ο ποιητής στέκεται στο κέντρο της οικουμένης, θεωρώντας το αίνιγμα." (Λου Τσι)