Η Κούλα Πράτσικα (1899-1984) με τη Σχολή Ρυθμικής και Χορού (1930) και κυρίως το επαγγελματικό της τμήμα (1937 ως το 1973 οπότε παραχώρησε τη σχολή της στο κράτος) διαμόρφωσε το πλαίσιο του μοντέρνου χορού στην Ελλάδα καθώς και του μουσικοπαιδαγωγικού συστήματος ρυθμικής για παιδιά. Στο βιβλίο, με βάση τις ιστορίες των έξι πρώτων γυναικών δασκάλων/χορογράφων, μαθητριών της Κούλας Πράτσικα, δηλαδή της Τούλας Ανδριοπούλου, της Λένας Ζαμπούρα, της Μαρίας Κυνηγού, της Μάρως Μπουρνάζου, της Καίτης Τσιλιμίγκρα και της Μαρίας Χορς, αναδεικνύονται τα στοιχεία με βάση τα οποία η Πράτσικα διαμόρφωσε την ταυτότητα του μοντέρνου χορού στην Ελλάδα, μέσα στο ευρύτερο κοινωνικό και πολιτισμικό πλαίσιο του Μεσοπολέμου.