Η αρχαία ελληνική θρησκεία περιλάμβανε ένα σύνολο δοξασιών και λατρευτικών τελετών το οποίο μορφοποιήθηκε παράλληλα με τη δημιουργία της πόλης-κράτους, της χαρακτηριστικής αυτής μορφής πολιτικής οργάνωσης που εμφανίστηκε στον ελληνικό χώρο περί τα τέλη του 8ου αιώνα π.Χ. Βασιζόταν σε νοοτροπίες και κοσμοαντιλήψεις που διέφεραν κατά πολύ από τις σημερινές. Το πρώτο βήμα για να κατανοήσει κανείς τις θρησκευτικές αντιλήψεις των αρχαίων Ελλήνων είναι να μελετήσει τους τρόπους με τους οποίους οι δοξασίες και οι πρακτικές λατρείας επηρέαζαν την καθημερινή ζωή του πολίτη. Ποιες λειτουργίες επιτελούσαν οι ιερείς, ποια θέση είχε η θρησκεία στην ιδιωτική, στην κοινωνική και στην πολιτική ζωή; Πέρα από τις ιδιαιτερότητες της κάθε πόλης, οφείλει κανείς να λάβει υπόψη του τη σημασία που είχαν ορισμένοι ιεροί χώροι με πανελλήνια εμβέλεια. Ακολουθεί η μελέτη των συστημάτων παράστασης του θείου. Η ανάλυση των κοσμογονικών και θεογονικών μύθων, των θεοτήτων και των διασυνδέσεών τους οδηγεί σε μια ερμηνευτική προσέγγιση της ελληνικής μυθολογίας και της σχέσης της με το φαινόμενο της αρχαίας ελληνικής θρησκείας.