Το βιβλίο αυτό εξετάζει και αναλύει τις συνέπειες της αναδιάταξης του τηλεοπτικού, και κατ επέκταση του επικοινωνιακού, πεδίου στην Ευρώπη και την Ελλάδα. Καταγράφει τις δυνάμεις και τις διεργασίες που κυριαρχούν στο νέο πεδίο της ευρωπαϊκής τηλεόρασης. Υποστηρίζει ότι η αναδιάρθρωση του τηλεοπτικού πεδίου αποτελεί μέρος μιας διαδικασίας που συνδέεται άμεσα με τη γενικότερη αναδιάταξη των επικοινωνιακών συστημάτων και με την κυριαρχία των νεοφιλελεύθερων ιδεολογιών, οι οποίες ευνοούν την αναδιάρθρωση και τον εκσυγχρονισμό της οικονομίας. Επισημαίνει ότι οι «νέες» τεχνολογίες έχουν συμβάλει στην υλοποίηση αυτής της διαδικασίας, χωρίς όμως να αποτελούν το πρωτογενές αίτιο. Αναφέρει ότι, αν και το μεγαλύτερο τμήμα του τηλεοπτικού συστήματος των περισσότερων χωρών παραμένει ερτζιανό και αναλογικό, η ψηφιακή εποχή είναι προ των πυλών όχι επειδή επιλύει κάποιες ανάγκες και προβλήματα των τηλεθεατών-καταναλωτών, αλλά επειδή αποτελεί προσταγή της βιομηχανίας για πωλήσεις νέων προϊόντων. Ενώ οι προβλέψεις για τη δημόσια τηλεόραση δεν είναι ευοίωνες, το βιβλίο υποστηρίζει ότι και οι ιδιωτικοί φορείς όχι μόνο δεν έφεραν νέες ιδέες στο πεδίο, πέραν της εμπορευματοποίησης και της υποβάθμισης της ποιότητας, αλλά ούτε αποδείχτηκαν καλύτεροι διαχειριστές της τηλεόρασης απ ό,τι οι κρατικοί διαχειριστές.