Το εύκρατο κλίμα που μετά τη μεταπολίτευση εγκαινιάσθηκε στις ελληνογιουγκοσλαβικές σχέσεις ήταν επίτευγμα του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Η σθεναρή υποστήριξη βασικών ελληνικών θέσεων για λύση του Κυπριακού από το Βελιγράδι ενίσχυε τη διαπραγματευτική θέση της Ελλάδας, άσχετα από τα πρακτικά αποτελέσματα. Το Μακεδονικό εμφιλοχωρούσε στις ελληνογιουγκοσλαβικές συνομιλίες υψηλού επιπέδου, αλλά περισσότερο ως ζήτημα ακαδημαϊκού χαρακτήρα. Η Ελλάδα παρέμενε αμετακίνητη στις θέσεις της, δεν αναγνώρισε μακεδονική μειονότητα και δεν επέτρεψε τη μαζική επιστροφή των Σλαβομακεδόνων προσφύγων.