Εδώ και πολλά χρόνια έχουμε διαπιστώσει ότι οι φτωχότερες χώρες του Νότου έχουν πληρώσει ιδιαίτερα ακριβά την αδηφαγία των χωρών και των πολιτικών της Δύσης που προωθούν παντί μέσω και τρόπω την Παγκοσμιοποίηση. Στόχος της Παγκοσμιοποίησης είναι βεβαίως η απόλυτη εκμετάλλευση φυσικών και ανθρώπινων πόρων. Πρόσφατα γεγονότα, ωστόσο, έχουν καταστήσει σαφές ότι ήρθε η ώρα να πληρώσει και η Δύση το κόστος γι αυτή της την συμπεριφορά... Έχουμε ήδη ενδείξεις ότι η Παγκοσμιοποίηση ζημιώνει εδώ και χρόνια όχι μόνο τους φτωχούς του Τρίτου Κόσμου αλλά και τους λαούς της εύπορης Δύσης. Η επιτάχυνση των ρυθμών ανάπτυξης του σύγχρονου Καπιταλισμού -όπου πλέον ο χώρος αντικαθίσταται ραγδαία από τον χρόνο- σημαίνει ότι ούτε στο περιβάλλον ούτε στους ανθρώπους που ζουν σ αυτό δίδεται ευκαιρία ζωτικής ανανέωσης. Η κατάσταση αυτή οδηγεί άμεσα σε πολλαπλές ασθένειες που σχετίζονται με το άγχος ή και τη ρύπανση, και οι οποίες βλάπτουν καίρια την ικανότητα ανοσίας του οργανισμού. Η μόνη ελπίδα που φαίνεται τώρα να αναδύεται στον ορίζοντα, είναι η επιστροφή στην παραγωγή που βασίζεται στην περιφέρεια, δίνοντας έμφαση στις τοπικές οικονομίες...