Ακόμη δεν μπορώ να πιστέψω αυτό που μου συνέβη, μόλις χτύπησε το τελευταίο κουδούνι. Τετράδια, μολύβια, χρώματα, γόμες, ξύστρες, βιβλία άρχισαν να μεγαλώνουν και να πετάνε στον αέρα. Πριν προλάβω να βγω απ’ την τάξη, όρμησαν όλα μέσα στην τσάντα μου. Είχε γίνει τεράστια πια! Προσπάθησα πολλές φορές να τη βγάλω από πάνω μου, αλλά δεν τα κατάφερα. Με τόσο βαρύ φορτίο, πώς θα έκανα τη μελέτη στο σπίτι; Και κυρίως πώς θα πήγαινα για πιάνο, ζωγραφική, μπαλέτο και κολύμπι αμέσως μετά;