Στο βιβλίο "Η υφαρπαγή της ιστορίας", ο Goody βασίζεται σε παλαιότερες μελέτες του (κυρίως στο έργο "Η ανατολή στη δύση") για να αναπτύξει περαιτέρω τη σημαίνουσα κριτική του σε αυτό που θεωρεί διάχυτη ευρωκεντρική (ή δυτικιστική) προκατάληψη σε μεγάλο μέρος της δυτικής ιστοριογραφίας και τη συνακόλουθη "υφαρπαγή" από τη Δύση της συμβολής άλλων πολιτισμών όσον αφορά στην ανακάλυψη (κυρίως) της δημοκρατίας του καπιταλισμού, του ατομικισμού και της αγάπης. Η "Υφαρπαγή της ιστορίας" εξετάζει αναλυτικά πολλές θεωρίες, συμπεριλαμβανομένων εκείνων του Marx, του Weber και του Norbert Elias, και αναφέρεται κριτικά, αλλά και με θαυμασμό, σε δυτικούς ιστορικούς όπως ο Fernand Braudel, ο Moses Finley και ο Perry Anderson. Σε αυτές τις συζητήσεις εγείρονται πολλά μεθοδολογικά ζητήματα. Ο Goody προτείνει μια νέα συγκριτική μέθοδο διαπολιτισμικής ανάλυσης, η οποία θα παρέχει πολύ καλύτερη βάση για την αποτίμηση διαφορετικών ιστορικών φαινομένων και θα αντικαταστήσει απαρχαιωμένες απλές διακρίσεις, όπως εκείνη ανάμεσα στην "οπισθοδρομική Ανατολή" και την "εφευρετική Δύση". Η "Υφαρπαγή της ιστορίας" θα διαβαστεί από ένα ασυνήθιστα ευρύ κοινό, που περιλαμβάνει ιστορικούς, ανθρωπολόγους και ειδικούς των κοινωνικών επιστημών.