Το μελέτημα θέτει ως στόχο αυτόν που η συγγραφέας αποκαλεί υπερβατικό άνθρωπο, δηλαδή τον άνθρωπο που δυσκολεύεται ή αδυνατεί να αντιμετωπίσει την πραγματικότητα, με αποτέλεσμα να την αποφεύγει υπερβαίνοντάς την. Η υπέρβαση των συναισθημάτων εξετάζεται με παραδείγματα από ανθρώπους της τέχνης, όπως τον Edward Albee και τον Ingmar Bergman, οι οποίοι με διαφορετικούς τρόπους υπερέβησαν τις δύσκολες σχέσεις που είχαν με μέλη της οικογένειάς τους. Ανιχνεύεται, τέλος, και μια ιδιαίτερα ισχυρή και ενδιαφέρουσα σχέση της υπέρβασης με τη ρητή ή την άρρητη ενοχή.