Στη "Ζούγκλα", ο Σίνκλαιρ αφηγείται την επική τραγωδία του Γιούργκις Ρούντκους, ενός λιθουανού χωριάτη, που έρχεται, μαζί με φίλους και συγγενείς, μετανάστης στα σφαγεία, για να δουλέψει, να ζήσει και να πεθάνει εκεί. Στα Κονσερβάδικα (όπως λέει ο Σίνκλαιρ τα σφαγεία), οι μετανάστες συναντούν όλα τα κακά της αμερικανικής βιομηχανίας, της πολιτικής και της κοινωνίας. Δεν ξέρουν λέξη αγγλικά, κι έτσι πέφτουν εύκολα θύματα των δυνατών -των συσκευαστών και των επιστατών τους, της αστυνομίας, των πολιτικών "μπόσηδων", των μεσιτών και της υπόλοιπης "ανώτερης τάξης". Ο Γιούργκις αναγκάζεται να "λαδώσει" για να κρατήσει τη δουλειά του· ο μεσίτης τού τη σκάει πουλώντας του με δόσεις ένα σπίτι, χωρίς να του εξηγήσει ορισμένες ρήτρες, που ο λιθουανός δεν μπορεί να τις διαβάσει· απ αυτές, θα χάσει τελικά το σπίτι του· τον ξεθεώνει το ανελέητο φουλάρισμα της δουλειάς και σακατεύεται· τρομερές αρρώστιες βασανίζουν την οικογένειά του· μπαίνει στη μαύρη λίστα, τον κλείνουν άδικα στη φυλακή επειδή δέρνει τον απάνθρωπο "μπόση" της γυναίκας του. Ένας ένας, ο Γιούργκις και οι δικοί του τσακίζουν: οι γέροι μένουν στο δρόμο να πεθάνουν της πείνας, οι γυναίκες ξεπέφτουν στην πορνεία για να ζήσουν, η γυναίκα του Γιούργκις πεθαίνει πάνω στη γέννα, στα χέρια μιας ανίδεης μαμής, δίχως περίθαλψη, και το μωρό πνίγεται σε μια από τις βρώμικες λακούβες με τα βουρκόνερα που ζώνουν την άθλια παράγκα του. Ούτε για μια στιγμή ο Σίνκλαιρ δεν ανακουφίζει τον αναγνώστη από τη ρεαλιστική απεικόνιση της βρώμας, της δυσωδίας και της απανθρωπιάς των σφαγείων. Στο τέλος ο Γιούργκις, ερείπιο πια κι ολομόναχος, γίνεται αλήτης, όσο που πείθεται ότι μόνο ο σοσιαλισμός μπορεί να σώσει και να ξαναφτιάξει τούτο τον αποτρόπαιο κόσμο.