Στο πρόσωπο του Μανώλη Καλομοίρη η Ελλάδα αναγνωρίζει σήμερα τον εθνικό της συνθέτη, αρχηγό της νεοελληνικής εθνικής μουσικής σχολής. Και κάτι ακόμη: τον πατριώτη, τον αγωνιστή του δημοτικισμού και του φιλελευθερισμού, τον άνθρωπο που πρώτα απ όλα πίστεψε στις ντόπιες, τις εθνικές δυνάμεις. Και κάτι περισσότερο: έναν μεγάλο αδικημένο συνθέτη. Αδικημένο από την ίδια του τη χώρα, που εγκαταλείποντας κάποια μεγάλα της όνειρα θέλησε να ξεχάσει και τον τραγουδιστή που τα τραγούδησε. Αν εκείνα τα όνειρα δεν είναι σήμερα επίκαιρα, το πάθος, η πνοή, η ακλόνητη πίστη του τραγουδιστή είναι και θα είναι πάντα. Ας διαβάσουμε λοιπόν τα απομνημονεύματα που μας άφησε, για τα πρώτα χρόνια της ζωής του, αλλά κυρίως ας παίξουμε, ας τραγουδήσουμε, ας ακούσουμε τη μουσική του... τη μουσική μας... Χάρης Πολιτόπουλος