Στα ομηρικά έπη επιχειρείται η παρουσίαση μυθολογικών επεισοδίων· το περιεχόμενο των τραγωδιών από την άλλη αφορμάται συνήθως από τη σφαίρα του μύθου αντανακλώντας όμως σε μεγάλο βαθμό τις συνθήκες της σύγχρονης του δραματουργού εποχής. Τι συμβαίνει στη λυρική ποίηση; Το ερώτημα διερευνάται στο πλαίσιο μιας ωδής το αρχαϊκού λυρικού ποιητή Ιβύκου, η οποία θεωρείται ότι απευθύνεται στον γνωστό από τον Ηρόδοτο τύραννο της Σάμου Πολυκράτη (S151). Σύμφωνα με μια παράδοση που κινείται στη σφαίρα του θρύλου ληστές φονεύουν τον Ίβυκο σε κάποιο νησί· ως άλλος βίαιος ληστής ο χρόνος "έκλεψε" από τον ποιητή το μεγαλύτερο τμήμα του έργου του και σκίασε τη φήμη του. Δεν έκρυψε όμως στα ελάχιστα σωζόμενα σπαράγματα στοιχεία ενδιαφέροντα για την πραγμάτευση του μύθου. Από την εξέταση ιβύκειων αποσπασμάτων σχετικών με την Τρωική έριδα και τον έρωτα προκύπτει πως ο λυρικός ουσιαστικά "ερωτοτροπεί" και ερίζει με την παράδοση συγκροτώντας τη δική του ποιητική πρόταση.