Ξέρουμε πώς μοιάζει το Κακό χωρίς Θεό, στην εποχή μετά το θάνατό Του. Μοιάζει με άρρωστο φωτάκι που ξεκινά σ’ ένα σοκάκι σκοτεινό σαν κουδουνάκι στον αστράγαλο του νεκροθάφτη στις πόλεις της πανούκλας. Κανείς μην πλησιάσει. Μα νά, δειλά, όλοι ανοίγουν τα παράθυρα να δουν, περίεργοι, τι σέρνεται στον δρόμο κι αφήνουν να περάσει εντός, με ένα χάδι στις κουρτίνες, το μοχθηρό ετούτο φως που λαμπαδιάζει τα δωμάτια ανάβει τα καντήλια κάνει τα κτίρια να φωσφορίζουνε σκληρά και σκάβει στις εξώπορτες χάσκοντες τάφους. Το Κακό μετά το τέλος του Θεού μοιάζει με θάνατο ανούσιο σε κλίμακα μαζική, γενοκτονίες εθνοκαθάρσεις διακρίσεις ανθρωποβόρες μάχες για την κατάκτηση μιας νέας πηγής νοήματος και ηθικής το μέτρο όλων το άτομο το μέτρο όλων η κοινωνία το μέτρο όλων η ιδεοληψία το μέτρο όλων ποτέ το μέτρο – Ξέρουμε πώς μοιάζει το Κακό. Σκέψου. Σκέψου πώς θα ’ταν το Καλό· το Καλό σκέψου πως θα ’ταν σε κλίμακα μαζική.