Το γλωσσάριο του Π. Αραβαντινού (βλ. αρ. 271 της Βιβλιοθήκης Ιστορικών Μελετών) αποτελεί μέρος της "Περιγραφής της Ηπείρου" (εν Ιωαννίνοις 1861), ανέκδοτης συλλογής αυτοτελών ιστορικών, εθνολογικών, γεωγραφικών και γλωσσικών μελετών, η οποία λίγα χρόνια αργότερα βραβεύθηκε από τον Ζωγράφειο διαγωνισμό του Φιλολογικού Συλλόγου Κωνσταντινουπόλεως. Το λεξικό αυτό, που περιείχε αρχικά περί τις 3.000 λέξεις, δημοσιεύεται εδώ ελαφρά τροποποιημένο και συμπληρωμένο (από τον γιο του Κωνσταντίνο Αραβαντινό, 1846-1911), περιέχοντας αποκλειστικά τις "γνησίως Ηπειρώτιδας" λέξεις και έχοντας αποβάλει όλες τις "πράγματι ξενικές" λέξεις. Περιέχει τα κυριώτερα φθογγικά πάθη της Ηπειρωτικής διαλέκτου και αλλοιώσεις κυρίων ονομάτων "ιδιαζούσας εν τη Ηπειρωτική διαλέκτω" (εν συγκρίσει προς την "αττική", δηλαδή την κοραϊκή καθαρεύουσα). Δικαίως λοιπόν χαρακτηρίζεται ως "πιστόν απεικόνισμα της Ηπειρωτικής διαλέκτου".