"Επτά γυναίκες. Επτά αφηγήσεις. Επτά εξομολογήσεις ζωής. Κοινός τους άξονας το πέρασμα από τη μια πατρίδα στην άλλη. Πέρασμα που έγινε με αρκετές στερήσεις, πολλή μοναξιά, αλλά αστείρευτη αγάπη και όρεξη για ζωή. Η πατρίδα σαν μια ανάμνηση ενός τόπου στον οποίο δεν μπορείς να επιστρέψεις και το πέρασμα στη συνειδητοποίηση πως πατρίδα είναι όπου και να σαι, πατρίδα είναι εκεί που ζεις, εκεί που όλα μοιάζουν αυτονόητα". Όταν πριν από μερικά χρόνια η Μαρία Τσιμά έχοντας φτιάξει ένα αυτοσχέδιο ερωτηματολόγιο, άρχισε να συγκεντρώνει και να καταγράφει μ΄ ένα κασετόφωνο στο χέρι, προσωπικές μαρτυρίες γυναικών που μετανάστευσαν στην Ελλάδα αναζητώντας καλύτερη τύχη, ίσως δεν είχε φανταστεί πως το υλικό αυτό θα μπορούσε ν αποτελέσει τη βάση για τη συγγραφή ενός τόσο μοντέρνου θεατρικού έργου που διαβάζεται και ως συλλογή διηγημάτων..