Αυτό το βιβλίο εντάσσεται ευθύς εξ αρχής σε μια ιστορική οπτική, η οποία από μόνη της μπορεί να φωτίσει συγχρόνως τις ρίζες του γενεαλογικού δέντρου των βιολογικών ειδών αλλά και τις παρούσες εκφάνσεις του. Ξεκινώντας από τις καταβολές των φυσικών επιστημών, που ανάγονται στην ελληνολατινική αρχαιότητα, επιβιώνουν σ όλη την περίοδο της Αναγέννησης και επαναβλαστάνουν στα χρόνια του Διαφωτισμού, το κείμενο επισημαίνει ορισμένες μεγάλες στιγμές της βιολογίας: τον Λαμάρκ και την εποχή του, τον Κάρολο Δαρβίνο και τον νεο-δαρβινισμό, την κληρονομικότητα του Μένδελ, την κοινωνιοβιολογία και τη συγκριτική εθολογία και τέλος το πνεύμα της γενετικής. Αποκαλύπτοντας τον γοητευτικό χώρο της σύγχρονης βιολογίας, το βιβλίο σταματά στη συνεργική θεωρία της εξελίξεως, η οποία ξεκινώντας από την πολυαξονική επιλογή σε πολλά επίπεδα της ζώσας ύλης, εισάγει παράλληλα τη φυσική επιλογή του δαρβινισμού ως έναν από τους ακρογωνιαίους λίθους και τις βασικές συνιστώσες της.