Γράφηκε λοιπόν αυτή η ιστορία για να ικανοποιήσει ένα αίτημα των πολλών Λευκαδίων -γι αυτούς είναι και η περισσολογία κάποτε- αλλά και κάποιων άλλων φιλομαθών· δηλαδή ενός μάλλον ευρύτερου κοινού, και όχι για να κάμει σοφώτερους σοφούς ιστορικούς ή ειδικούς, που από τις ψηφίδες των έργων τους έγινε το πιο πολύ η δική της σύνθεση. Εκείνο στο οποίο κυρίως απέβλεπα γράφοντας, ήταν να παρουσιάσω, όσο μου ήταν δυνατό και με τα στοιχεία που διέθετα, τη ζωή των παιδεμένων κατοίκων του νησιού κι όχι μόνο ή τόσο να κάμω γνωστούς τους κάθε φορά κύριους ή αφέντες ή και τύραννους του τόπου, ποιος ήρθε και ποιος έφυγε. Ήθελα να ρήξω λίγο φως από όσα έμαθα και ήξερα στη ζωή των ανθρώπων, που η μοίρα τους έφερε να κατοικήσουν σ αυτό το νησί, να το δουλέψουν και να μοχθήσουν για να μορφοποιήσουν την τραχειά ύλη που η φύση τούς πρόσφερε και, όπως είχαν χρέος, σαν ανταπόδοση να ομορφήνουν τον τόπο και σύγχρονα να τον υπερασπίσουν· κατόρθωμα τούτο και ηρωισμός.[...] (απόσπασμα από τον πρόλογο του συγγραφέα)