"...Η αντίστροφη μέτρηση για το Marlboro είχε ήδη αρχίσει. Εγώ που είχα δεθεί τόσο μαζί του έπρεπε να το αποχωριστώ. -Αντίο, αγαπημένο μου τσιγάρο. -Φεύγεις; -Για πάντα! -Και οι όρκοι; Και οι υποσχέσεις; Και τα όνειρα που κάναμε οι δυο μας σε κείνα τα μοναχικά ραντεβού στη σκοπιά, στα θρανία, στην αγωνία, στην πλήξη; -Ξέχασέ τα! Αυτός ο έρωτας, με τα χιλιάδες ανάμματα, πρέπει να σβήσει. -Βέβαια, αφού με χόρτασες καλά - καλά κι αφού μου πήρες ό,τι πιο πολύτιμο είχα -τη νικοτίνη- με πετάς τώρα στην άκρη του δρόμου, πραγματικό αποτσίγαρο. Γιατί; Μπήκε άλλο τσιγάρο ανάμεσά μας; -Κανένα. Ο γιατρός μου είπε να φύγω! -Ψέματα, μ απατάς! Για ένα Καρέλια, για ένα Cooper, ίσως και για έναν άφιλτρο Άσσο, μ αφήνεις στον άσσο!".