Οι "Ιστορίες που βγήκαν αληθινές" είναι οι ιστορίες που έγραψα για ανθρώπους με τους οποίους μεγάλωσα και στους οποίους οφείλω πολλά. Η υπερβολή που χαρακτήριζε τη ζωή τους ήταν το εισιτήριο της επιστροφής μου στον αόριστο χρόνο τους. Μαζί τους ακούγεται και η φωνή του μεγάλου αρχιτέκτονα και ποιητή Αριστομένη Προβελέγγιου μέσα από μια συνομιλία που γεννήθηκε με αφορμή μια ιστορία που ήταν αληθινή. Η εξομολόγησή του κλείνει μ έναν ψίθυρο-επίκληση του αρχιτέκτονα που ανακαλύπτει πως το αληθινό του σπίτι πρέπει να είναι το ποίημα. Σε όσους διαδίδουν πως ορισμένοι από τους φίλους μου είναι πεθαμένοι τους θυμίζω τη φράση του Ζαν-Μισέλ Μανσιόν: "Έτσι κι αλλιώς κανείς δεν θα βγει ζωντανός από δω μέσα". (Γ. Κ.)