Ποια είναι η σχέση ανάμεσα στην ιστορική γλωσσολογία και τη φιλολογία; Αυτό είναι το βασικό ερώτημα που διερευνάται στο βιβλίο. Ύστερα από μια ιστορική εισαγωγή και ορισμένες διευκρινιστικές και ορολογικές επισημάνσεις, γίνεται συστηματική πραγμάτευση επιμέρους ζητημάτων που συγκροτούν την αποκαλούμενη "γλωσσοφιλολογική προσέγγιση", όπως είναι η ετυμολογία, η κριτική επεξεργασία των κειμένων, η ποιητική γλώσσα, η μελέτη των διαλέκτων, ενώ αναζητούνται περαιτέρω σύμμαχοι της ιστορικής γλωσσολογίας στην αρχαιολογία, στη μελέτη του πολιτισμού, στη σχέση γλώσσας και μύθου· ένα επιπλέον θέμα που συζητείται είναι η ανάγνωση άγνωστων γραφών ως μια γλωσσοφιλολογική διαδικασία. Μεθοδολογικά η μελέτη χτίζεται πάνω στη βάση της διεπιστημονικότητας και κινείται σε έναν χώρο ενδιάμεσο, στη μεθοριακή ζώνη που ενώνει μάλλον παρά χωρίζει την ιστορική γλωσσολογία και τη φιλολογία, καθώς και άλλους συναφείς επιστημονικούς κλάδους. Συνήθως, σε αυτές τις ενδιάμεσες και συχνά απαγορευμένες περιοχές ο ερευνητής αντιμετωπίζει αμφίσημες καταστάσεις, τόσο όσον αφορά τη μεθοδολογία όσο και σε σχέση με το υλικό και τους στόχους της έρευνας. Στην προκειμένη περίπτωση, κατά τον συγγραφέα, δεν πρόκειται για μια αμφίσημη κατάσταση αλλά για μια πολυδύναμη περιοχή, για ένα πεδίο πολλαπλών συγκλίσεων και διατομών, όπου γεννιούνται καινούργιες ιδέες, διασταυρώνονται επιστημονικές ματιές και προτείνονται διεπιστημονικές απαντήσεις. Η εργασία αναζητά και προτείνει τρόπους προκειμένου να ενδυναμώσει και να εμπλουτιστεί η γλωσσολογική θεώρηση· ειπωμένο διαφορετικά, να αναζητήσει συμμάχους της γλωσσολογίας στο ευρύτερο πεδίο των ανθρωπιστικών σπουδών και ειδικότερα στον χώρο της φιλολογίας· ίσως διατυπωμένο πιο σωστά, να επιδιώξει την αναθέρμανση των σχέσεων με αυτούς τους συμμάχους, εντοπίζοντας και ενισχύοντας τα νήματα που δένουν και τις γέφυρες που ενώνουν την ιστορική γλωσσολογία με την κλασική φιλολογία.