Το κείμενο που έχουμε στα χέρια μας βρέθηκε μετά τον θάνατο του συγγραφέα, του Ελασίτη Σαμουήλ Μιζάν. Μέσα από την προσωπική του μαρτυρία, ζωντανεύει ο αγώνας των απλών ανθρώπων ενάντια στη ναζιστική κατοχή (1940-1944) και ο νέος ηθικός κώδικας που διαμόρφωναν μέσα από τη συλλογική τους δράση, ένας κώδικας που βασιζόταν στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια και την αλληλεγγύη. Έχει ιδιαίτερη αξία, καθώς είναι γραμμένο από έναν Εβραίο αντάρτη, γεγονός που διαψεύδει περίτρανα την κυρίαρχη άποψη ότι οι Εβραίοι της Ελλάδας οδηγήθηκαν δίχως καμία αντίσταση στο Ολοκαύτωμα από τις ναζιστικές δυνάμεις κατοχής. Αντιθέτως, η μαρτυρία του Μιζάν δείχνει ότι πάρα πολλοί Εβραίοι, άνδρες και γυναίκες, συμμετείχαν ενεργά στην Αντίσταση, διαπνεόμενοι από υψηλά ιδανικά, και αγωνίστηκαν σκληρά για τη ζωή τους και για μια καλύτερη κοινωνία.