Δεν θα είχα ασχοληθεί ποτέ με το θέμα του καρκίνου, αν δεν είχε χτυπήσει την πόρτα μου. Πιστεύω ότι κανείς δεν ασχολείται με κάτι, αν δεν τον αφορά προσωπικά. Πόσο μάλλον με ένα θέμα, που και μόνο το άκουσμά του σαν λέξη, προκαλεί πόνο, τρόμο και παγωμάρα. Μια παγωμάρα τόσο κρύα, όσο και το σώμα του. Γιατί, αν δεν σας το ‘χει πει κανείς, ο καρκίνος είναι παγωνιά. Όχι οποιαδήποτε παγωνιά. Η απόλυτη παγωνιά στο σώμα, στην ψυχή και στο πνεύμα. Εμφανίζεται, όταν όλα τα συναισθήματα, οι ελπίδες, οι σκέψεις παγώσουν από έλλειψη αγάπης, φροντίδας, στοργής. Όχι τόσο από τους άλλους προς εμάς, όσο από εμάς προς τον εαυτό μας. Θα σας πω περισσότερα παρακάτω γι’ αυτά. Ο κύριος παγωνιά = καρκίνος, χτύπησε την πόρτα μου Νοέμβριο, ένα μεσημέρι, εισέβαλε στο σπίτι μου, στη ζωή μου, στη δουλειά μου και εξουδετέρωσε τη λογική και τη σκέψη μου. Θα μπορούσε να με είχε σκοτώσει, αν δεν… Αυτό το βιβλίο δεν αποτελεί ιατρικό εγχειρίδιο. Δεν υπόσχεται καμία θεραπεία. Είναι μόνο ένα σύντομο ταξίδι στην αλήθεια του πιο τρομακτικού εχθρού της υγείας μας, όπως το βίωσα εγώ, μέσα από τη δική μου διαδρομή παρέα με τον εχθρό και μέσα από τις περιγραφές των εμπειριών ανθρώπων που έτυχε να διασταυρωθούν οι παγωμένοι δρόμοι μας και να συμπορευτούμε για λίγο ή για πολύ, μέχρι να βρούμε πάλι τον εαυτό μας και να ξανακερδίσουμε τη ζωή μας.