Το 1993, αποφάσισα να εκδώσω την πρώτη μου ποιητική συλλογή, θέλοντας να υπερασπιστώ το πιστεύω μου, ότι η ελληνική γλώσσα είναι ενιαία και μπορούμε ν αντλούμε στοιχεία από όποια εποχή της, προκειμένου να αποδόσουμε με μεγαλύτερη ακρίβεια αυτό που θέλουμε να εκφράσουμε. Δέκα χρόνια αργότερα, επιθυμώ να στείλω ένα δεύτερο μήνυμα στους ομοτέχνους μου· ότι το Εγώ μας είναι ένας απλός κρίκος ανάμεσα σε δύο άλλες υπάρξεις. Γι αυτό επέλεξα να ξεκινήσω μ ένα ποίημα του πατέρα μου και να κλείσω μ ένα ποίημα του ανεψιού μου, που το έγραψε σε ηλικία 10 ετών. (από τον πρόλογο της συγγραφέως)