Με την παρούσα ανθολογία ποιημάτων του, υπό τον γενικό τίτλο Κάθοδος στη μνήμη ο συγγραφέας επιβεβαιώνει για άλλη μια φορά όχι μόνο την αρχαιογνωσία του και τη στενή σχέση της ποίησης του με τον Όμηρο και τους κλασσικούς μας αλλά και το μεγάλο και διαρκές ενδιαφέρον του για τη νεοελληνική ποίηση από την οποία και εμπνέεται. Ο Καβάφης, ο Σεφέρης, ο Ελύτης αλλά και ο Νάνος Βαλαωρίτης κλπ. εμφανίζονται στο έργο του μέσα από γόνιμες επιδράσεις και ποιητικούς θα λέγαμε διαλόγους μαζί τους, που δείχνουν ότι η διακειμενικότητα λειτουργεί στα συγκεκριμένα ποιήματά του με τον πιο αποτελεσματικό τρόπο. Γνώστης της αρχαίας μυθολογίας μας ο Χοσέ Αντόνιο Μορένο Χουράδο μας δείχνει και με τα ποιητικά του κείμενα τη μεγάλη αγάπη του για τον ελληνισμό. Κάποτε συναπαντιέμαι, δίχως να το θέλω, μ’ αυτόν που κάποτε ήμουν και μόλις που με χαιρετά. Η παλιά του πάνινη και σκουρόχρωμη καμπαρντίνα, ξεθώριασε απ’ τα τριψίματα της αμυγδαλιάς και σκίστηκε απ’ τα φιλιά των ποταμών. Με το κεφάλι του γερμένο περπατά αμέριμνος μέσα στην οχλοβοή του δρόμου. Κάποτε συναπαντιέμαι, δίχως να το θέλω, μ’ αυτόν που κάποτε ήμουν στην πεδιάδα των βούρλων, στο λατομείο όπου τα μάτια του προσποιούνται ακόμα την ελαφρότητα του κρίνου. Λιποτάκτης της ανέγγιχτης συνήθειας του θανάτου.