Η ταύτιση κεϊνσιανισμού και σοσιαλδημοκρατίας είναι τόσο μεγάλη που στην πλειονότητα των σχετικών αναλύσεων η άνοδος και η πτώση της επιρροής του κεϊνσιανισμού είναι μια από τις αιτίες της ανόδου και της πτώσης της πολιτικής επιρροής της σοσιαλδημοκρατίας. Επίσης, πολλές φορές διατυπώνεται η θέση ότι η πρόσδεση της σοσιαλδημοκρατίας στον νεοφιλελευθερισμό είναι το αναπόδραστο αποτέλεσμα της κατάρρευσης της κεϊνσιανής οικονομικής θεωρίας και της αδυναμίας της να διαμορφώσει ένα ρεαλιστικό προγραμματικό αφήγημα στις συνθήκες της παγκοσμιοποίησης. Πρόθεση του ανά χείρας βιβλίου είναι να συμβάλλει στη συζήτηση για τις ιδεολογικές μεταστροφές και την κρίση της σοσιαλδημοκρατίας. Η ανάλυση προσεγγίζει την μεταπολεμική εξέλιξη της σοσιαλδημοκρατίας, την πολιτική της άνθηση και ηγεμονία, καθώς και την πολιτική της συρρίκνωση και κρίση μέσα από την οπτική της οικονομικής θεωρίας και συγκεκριμένα της εξέλιξης του κεϊνσιανισμού. Υποστηρίζεται ότι οι διαφορετικές ερμηνείες της πολιτικής οικονομίας του Keynes ίσως είναι ένας ακόμη παράγοντας που θα μπορούσε να συνεισφέρει στο γενικό επεξηγηματικό ζήτημα του ιδεολογικού μετασχηματισμού της σοσιαλδημοκρατίας. Η τελευταία υιοθέτησε εκείνες τις εκδοχές του κεϊνσιανισμού που βαθμιαία, και ως συνέπεια των γενικότερων εξελίξεων στην οικονομική θεωρία, την ενσωμάτωσαν σε ένα laissez-faire μοντέλο οικονομικής σκέψης και πολιτικής παρέμβασης ασύμβατο με τις αξίες, την ιδεολογική ταυτότητα και τον πολιτικό ρόλο της όπως αυτός διαμορφώθηκε από τις αναζητήσεις του δημοκρατικού αναθεωρητισμού. Γι’ αυτό το αποτέλεσμα μεγάλη ήταν η ευθύνη των οικονομολόγων που διαμόρφωσαν τα πολιτικά προγράμματα και τον δημόσιο λόγο των σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων. Η ανάκτηση της χαμένης κοινωνικής αξιοπιστίας και η πολιτική ανάκαμψη της σοσιαλδημοκρατίας θα εξαρτηθούν από την αποκατάσταση των αξιών και των αρχών της, οι οποίες σε πολύ μεγάλο βαθμό θα καθοριστούν από την προθυμία της να επανεξετάσει τη θεωρητική βάση της πολιτικής οικονομίας της υπό το πρίσμα του θεσμικού κεϊνσιανισμού.