Ο Κιαμίλμπεης, ο οθωμανός άρχοντας της Κορίνθου, ήταν πριν από την Επανάσταση ο πλουσιότερος και ισχυρότερος κάτοικος της Πελοποννήσου. Σύμβολο της δύναμής του το κάστρο του Ακροκορίνθου και του πλούτου του το ανάκτορό του, το σεράι του, στην Κόρινθο. Είχε ισχυρές φιλίες που έφταναν μέχρι την Πύλη και ανάμεσα στους οθωμανούς και χριστιανούς προύχοντες του Μοριά, κοτζαμπάσηδες και επισκόπους. Από τον Μάρτιο του 1821 μέχρι τη δολοφονία του στον Ακροκόρινθο, τον Ιούλιο του 1822, υπήρξε από τα πιο προβεβλημένα και πιο τραγικά πρόσωπα της περιόδου. Αιχμάλωτος των Ελλήνων μετά την πτώση της Τριπολιτσάς, διέφευγε το θάνατο με την προσδοκία της παράδοσης του Ακροκορίνθου από τη μητέρα και τη σύζυγό του αλλά και της αποκάλυψης των αμύθητων θησαυρών του. Δεν υπέκυψε στις πιέσεις και όταν ακόμη οι επαναστάτες εκτέλεσαν μπροστά στα μάτια του συγγενείς και ακολούθους του. Η ιστορία του Κιαμίλ διαπλέκεται με την Ιστορία της Επανάστασης στην Κορινθία, που στα τρία πρώτα χρόνια αποτέλεσε ένα από τα σημαντικότερα θέατρα του πολέμου.