Ένα απελπισμένο ερωτικό τραγούδι, ένα "γιατί που ψάχνει να βρει την ερώτηση που απάντηση δεν έχει". Λόγος αισθηματικός, υγρός που σε μουσκεύει ως το κόκκαλο, κόκκινο ποίημα της νεότερης που βάφει τα χείλη με αίμα. Η σιωπή, η μνήμη, η απώλεια, η νύχτα, το φως, δρόμοι που οδηγούν στην αθέατη πλευρά των λέξεων, προετοιμάζοντας την αποκαλυπτική τους εμπειρία. Ο Γιάννης Ευδοκιάδης στην πρώτη του εμφάνιση στα ελληνικά γράμματα, αναπλάθει το γκρεμισμένο φως, σε βλέμμα παρθενικής λάμψης, οικοδομώντας τον αεικίνητο κύκλο της ζωής, τον έρωτα και τον θάνατο, σε μιαν εξαίρετη αγγελική πτώση. Γεράσιμος Λουκάτος