Εκδιδόμενες για πρώτη φορά στην ελληνική γλώσσα, οι αγιολογικές πηγές που συνθέτουν τον παρόντα τόμο μοιάζουν να στρέφουν τα μάτια τού αναγνώστη στον πνευματικό πυρήνα του δυτικού χριστιανισμού. Αντί να προσφέρουν μία γενικόλογη και αόριστη θέαση των προσώπων και των μεγεθών, ενθαρρύνοντας απλουστεύσεις ή αφορισμούς, φωτίζουν εκ των έσω τη μοναστική ευσέβεια και την ασκητική πνευματικότητα του γυναικείου φραγκισκανικού τάγματος, το οποίο συνδύαζε δύο φαινομενικά φ ασύμβατους δρόμους προς την αγιότητα: την παραδοσιακή αυστηρότητα του έγκλειστου βίου και τη ριζοσπαστικότητα της απόλυτης εκούσιας φτώχειας που έφτανε μέχρι την επαιτεία.