Αντικείμενο μελέτης είναι ο ιδιώτης ως φορέας κοινοτικών δικαιωμάτων και ειδικότερα δικαιωμάτων που του απονέμονται από οδηγίες, που είτε δεν μεταφέρθηκαν είτε μεταφέρθηκαν πλημμελώς στην εθνική του έννομη τάξη. Ο τρόπος αποτελεσματικής προστασίας του ιδιώτη αναδεικνύεται μέσα από διεξοδική ανάλυση των πορισμάτων της νομολογίας του ΔΕΚ. Στο γενικό μέρος της μελέτης θίγονται ζητήματα όπως το άμεσο αποτέλεσμα των κοινοτικών κανόνων και ιδίως των οδηγιών, η σύμφωνη προς την οδηγία ερμηνεία του εθνικού δικαίου, η ευθύνη των κρατών-μελών για αποζημίωση των ιδιωτών λόγω παραβάσεων του κοινοτικού δικαίου και ιδίως λόγω πλημμελούς ή εκπρόθεσμης μεταφοράς οδηγίας, η διαπλοκή του κοινοτικού με το εθνικό δίκαιο, ιδίως όταν το δεύτερο καλείται να καλύψει κενά της κοινοτικής έννομης τάξης και η αυτεπάγγελτη εφαρμογή του κοινοτικού δικαίου από τον εθνικό δικαστή. Στο ειδικό μέρος της μελέτης το κέντρο βάρους τίθεται στον ιδιώτη-χρονομεριδιούχο ως φορέα δικαιωμάτων από τη σύμβαση χρονομεριστικής μίσθωσης και αναλύεται κυρίως το δικαίωμα αποδέσμευσής του από τη σύμβαση υπό το φως αφενός των οδηγιών 85/577/ΕΟΚ, 93/13/ΕΟΚ και 94/47/ΕΚ και των εθνικών νομοθετημάτων μεταφοράς τους και αφετέρου του παραδοσιακού αστικού δικαίου.