Ένα βιβλίο που μας εισάγει στην ποίηση του Τίτου Πατρίκιου από την πένα του Παναγιώτη Νούτσου δεν θα μπορούσε παρά να προτάσσει την κατανόηση του κοινωνικού πεδίου του ποιητή. Στηριγμένος στον ποιητικό λόγο αλλά και στα πεζογραφήματα και τα δοκίμια του ποιητή, ο Νούτσος με σαφή, λιτό όσο και πρωτότυπα γλαφυρό τρόπο περιγράφει και ανατέμνει τη θεματολογία που συνέχει τους αρμούς της ποιητικής δημιουργίας του Πατρίκιου. Μια ποιητική δημιουργία έξι και πλέον δεκαετιών, αφού το πρώτο ποίημα του Πατρίκιου δημοσιεύεται το 1943, προϋποθέτει ορισμένο σύνολο "σταθερών" παραμέτρων, το οποίο διαθέτει ως ενιαία μήτρα εκπόρευσης και συγκρότησης την προβληματική μιας πολιτικής ανθρωπολογίας. Οι "σταθερές" αυτές εμπλουτίζονται, αναζωογονούνται και ανανοηματοδοτούνται, μεμονωμένα και ιδίως στη μεταξύ τους συνάφεια και με διαρκή τη φροντίδα της ιστορικής τους γείωσης, χωρίς να αφορούν αποκλειστικά το σημαινόμενο, εφόσον παραπέμπουν και στους τρόπους διαμόρφωσης του σημαίνοντος. Ο τόμος αρθρώνεται σε είκοσι οκτώ κεφάλαια και εκτός από την πλήρη και καλά οργανωμένη εργογραφία του Τίτου Πατρίκιου, τη σχετική βιβλιογραφία και ευρετήρια περιλαμβάνει μια σύντομη περίληψη στα γαλλικά ("Introduction a la poesie de Titos Patrikios", σελ. 215-220).