Η ικανότητα μιας κοινωνίας να αναπτύσσει και να υιοθετεί τεχνολογικές καινοτομίες θεωρείται σήμερα απαραίτητη προϋπόθεση για την επίτευξη οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης και τη διατήρηση της ανταγωνιστικότητας στην παγκόσμια οικονομία. Η επίτευξη αυτού του στόχου είναι μια περίπλοκη κοινωνική διαδικασία που εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τις υφιστάμενες οικονομικές, κοινωνικές και πολιτικές δομές της χώρας, και τη θέση της στο διεθνή καταμερισμό εργασίας. Η βιοτεχνολογία, στην οποία εστιάζει το παρόν βιβλίο, παρουσιάζει μια επιπλέον ιδιαιτερότητα καθώς εφαρμογές της εγείρουν ευρύτερα κοινωνικά και ηθικά ζητήματα που θέτουν σε αμφισβήτηση πολλές εφαρμογές και έχουν οδηγήσει σε κοινωνικές και πολιτικές αντιπαραθέσεις. Το βιβλίο εξετάζει πώς το ευρύτερο κοινωνικό και οικονομικό περιβάλλον επιδρά στην ανάπτυξη και υιοθέτηση νέων τεχνολογιών. Ιδιαίτερη έμφαση δίδεται στην περίπτωση της Ελλάδας και στις δυνατότητες που της παρέχονται να αναπτυχθεί σε τομείς βιοτεχνολογίας και να παρακολουθήσει τις εξελίξεις των τεχνολογικά προηγμένων χωρών. Οι στόχοι αυτοί επιτυγχάνονται με την παρουσίαση θεωρητικών προσεγγίσεων γύρω από την ανάπτυξη και υιοθέτηση τεχνολογικών καινοτομιών και την εμπειρική μελέτη της Ελληνικής περίπτωσης.