"Ο Κολοκοτρώνης με τις 18 εικόνες του, μοιάζει με ποτάμι απ όπου αναβρύζει ο κρουστός λαϊκός λόγος του ποιητή. Λόγος αυθεντικά λαϊκός. Ο κάθε στίχος, γιομάτος ζωντάνια, στολίζει και ιστορεί τα πάθη και τις δόξες του λαού μας. Το έργο, επικό στη μορφή του, δωρικό στη δομή του, φέρνει παραστατικά στο θεατή ένα μεγάλο κομμάτι της επαναστατημένης ζωής του λαού μας. Ο πόλεμος, η πολιτική και οι πολιτικάντες, ο εσωτερικός διχασμός, οι πολέμαρχοι , οι απλοί άνθρωποι του λαού που πολεμάει με τους Τούρκους και τους κοτζαμπάσηδες. Και μέσα από τις καταστάσεις ξεπετιούνται θεατρικοί ήρωες γνήσιοι, όπως ο Κολοκοτρώνης, ο Κρεβατάς, ο Δ. Υψηλάντης, ο Φιλήμων, ο Ζαΐμης και τόσοι άλλοι. Τιμούμε την πρωτοβουλία των "Ελεύθερων Καλλιτεχνών" να φέρουν το έργο κοντά στο λαό. Πρέπει όμως να τονίσουμε πωε άξιζε στον "Κολοκοτρώνη" η αίθουσα του Εθνικού Θεάτρου στην οποία ταιριάζουν έργα εθνικά. Γιατί ο "Κολοκοτρώνης" είναι ένα δραματικό ποίημα εθνικού ήθους και φρονιματισμού. Αλλά ποιος προσέχει τέτοιες λςπτομέρειες;". (Σ. Δρομάζος, "Καθημερινή", 13-1-1977)