«Η δημοσιογραφική έρευνα ασφαλώς δεν υποκαθιστά τον επιστημονικό τρόπο θέασης της Ιστορίας. Όμως, με αφετηρία τα εξασκημένα αντανακλαστικά της, είναι σε θέση να επισημάνει τις “ξεχασμένες ειδήσεις” του παρελθόντος και να τις (ξανα)φέρει στο προσκήνιο από μια άλλη σκοπιά. Με άλλα λόγια, να αναστοχαστεί το παρελθόν ως μια όψη του επίκαιρου» (από τον πρόλογο του συγγραφέα). Ο τόμος περιλαμβάνει 15 ιστορικά ρεπορτάζ για γεγονότα που στην εποχή τους απασχόλησαν ζωηρά την κοινή γνώμη και τα πρωτοσέλιδα του Τύπου και επανέρχονται στην «επικαιρότητα» μέσα από τη δημοσιογραφική αναψηλάφησή τους. Τα δώδεκα από αυτά αναφέρονται στον ελληνικό 20ό αιώνα (από το 1908 μέχρι το 1973), ενώ τα άλλα τρία αφορούν γεγονότα της σύγχρονης ιστορίας της Γερμανίας, της Αργεντινής και της Κεντρικής Αμερικής. Από την (ανεξιχνίαστη) πολιτική δολοφονία του διερμηνέα του Ελληνικού Προξενείου στη Θεσσαλονίκη, Θ. Ασκητή (1908) μέχρι τη δράση του Π. Κουλαξίδη (1930), ίσως του πρώτου κατά συρροή δολοφόνου στα ελληνικά εγκληματολογικά χρονικά· από τα άγνωστα «Δεκεμβριανά» της Πρέβεζας (1944) μέχρι τη διερεύνηση του ψυχολογικού προφίλ του δικτάτορα Γ. Παπαδόπουλου και την περίπτωση του αντισμήναρχου Δ. Ζέλιου, του μοναδικού αξιωματικού που αντιτάχθηκε στο πραξικόπημα Ιωαννίδη (1973)· αλλά και από τον ναζί serial killer, Π. Ογκόρζοφ (1939-1941), μέχρι τις τελευταίες αποκαλύψεις για τις συνθήκες θανάτου της Εβίτας Περόν (1952) και τον «πόλεμο του ποδοσφαίρου» μεταξύ του Ελ Σαλβαδόρ και της Ονδούρας (1969), τα ρεπορτάζ αυτά επικεντρώνονται σε αποσιωπημένες ή ξεχασμένες πτυχές του παρελθόντος, φέρνοντας παράλληλα στο φως νέα στοιχεία γι’ αυτές. Αν και δεν αποτελούν παρά μόνο θραύσματα της ιστορικής διαχρονίας, τα θέματα τοποθετούνται σκόπιμα στη χρονική αλληλουχία τους ως απόπειρα μετάβασης από τη μικρή κλίμακα στη μεγάλη, αλλά και μετατόπισής τους στο ευρύτερο σύμπαν των ιστορικών περιόδων στις οποίες εντάσσονται.