Το βιβλίο του Γιάννη Σκαραγκά είναι ένα απρόβλεπτο ιστορικό μυθιστόρημα για την καταστροφική δύναμη που έχουν οι λέξεις σε έναν γάμο, σε μια χώρα, σε μια ολόκληρη εποχή. Βρισκόμαστε στην Αθήνα της Μπελ Επόκ, όταν οι γυναίκες αρχίζουν να διεκδικούν τη χειραφέτησή τους. Μία από αυτές είναι η Δανάη, ένα κορίτσι που μεγαλώνει στην Αλεξάνδρεια της δεκαετίας του 1880 με τη φιλοδοξία να ιδρύσει ένα λογοτεχνικό περιοδικό φτιαγμένο αποκλειστικά από γυναίκες. Λαχταράει μια νέα ζωή κι έτσι αποφασίζει να ακολουθήσει τον άντρα της, έναν Έλληνα ψυχίατρο, στην Αθήνα. Μια πόλη που σπαράζεται από τον διχασμό, τις μεγάλες ιδέες και τις ίντριγκες της Ευρώπης. Η Ελλάδα της εποχής είναι η χώρα της πτώχευσης του 1893, των πρώτων Ολυμπιακών Αγώνων του 1896, της διαμάχης για το γλωσσικό ζήτημα, του Πολέμου του 1897, με τις ολέθριες συνέπειες από τους περιορισμούς του Διεθνή Οικονομικού Ελέγχου. Διαμορφώνεται πλέον σε πεδίο ανταγωνισμών, όπου οι πράκτορες και οι εκπρόσωποι των Μεγάλων Δυνάμεων προσπαθούν παρασκηνιακά να επηρεάσουν τις αποφάσεις του Παλατιού. Μέσα σε αυτό το ζοφερό σκηνικό, η Δανάη εξελίσσεται σε παθιασμένη και ασυμβίβαστη διανοούμενη. Κατορθώνει να γοητεύσει και να συνεργαστεί με φυσιογνωμίες που δίνουν τον δικό τους αγώνα για μια άλλη πατρίδα, απαλλαγμένη από πληγές και ψευδαισθήσεις: τον Εμμανουήλ Ροΐδη, τον Άγγελο Σικελιανό, τον Γρηγόριο Ξενόπουλο. Ωστόσο, προσωπικά πάθη και μυστικά κλονίζουν την ίδια και τον γάμο της.