Ο Λάζαρος είναι μια ποιητική σύνθεση χωρισμένη σε τρία μέρη – το καθένα από τα οποία χωρίζεται με τη σειρά του σε τρεις ενότητες – περίπου όπως εκβάλλουν τα ποτάμια και ενσωματώνονται στη θάλασσα, αλλά μέσα της βαστώντας τα νερά τους, ή όπως – καθώς γράφεται στο εισαγωγικό σημείωμα – «στη θερμοδυναμική, στο τριπλό σημείο του νερού για παράδειγμα, συνυπάρχουν σε ισορροπία οι τρεις του φάσεις – του υγρού νερού, του κοινού πάγου, και τον υδρατμών». Η ύφανση προχωρεί από έξω προς τα μέσα, από την ούτε στο παραμικρό αμελητέα επιφάνεια, σε στρώματα ενδότερα και βαθύτερα, και ο ίδιος αυτός τρόπος της πλοκής ακολουθείται grosso modo και στο εσωτερικό τού καθενός από τα τρία μέρη του βιβλίου. Και γιατί Λάζαρος; Γιατί ίσως σαν Λάζαρος κείται ένα γραμμένο βιβλίο, ένα γραπτό κείμενο. Ή γιατί σαν Λάζαρος κείται η μνήμη μας – δηλαδή κάποτε ολόκληρη η ίδια η ζωή μας. Ή απλώς γιατί Λάζαρος μπορεί να είναι το πραγματικό όνομα ενός πραγματικού φίλου – επομένως αποτελεί ο τίτλος αυτός το σημείο μιας πράξης αγάπης – ή της σύνοψής της, αν στα ποιήματα «τα πρόσωπα είναι πολυπρόσωπα κατά κανόνα».