Ήταν λοιπόν το πρότυπο οργάνωσης των πόλεων της Ανατολής, της Σμύρνης και της Κωνσταντινούπολεως δημιούργημα των Οθωμανών και πόσο έχει επηρεάσει το Βυζάντιο την έννοια της πόλης στη συλλογική συνείδηση των ανθρώπων; Ποιά από τα στοιχεία της πόλης προϋπάρχουν στα βυζαντινά χρόνια; Πώς ήταν στην πραγματικότητα η Κωνσταντινούπολη, μια πόλη-πρότυπο για όλα τα άλλα αστικά κέντρα της εποχής της βυζαντινής αυτοκρατορίας; Και τέλος πόσο Ανατολίτης και πόσο Βυζαντινός μπορεί να αισθάνεται κανείς έχοντας μέσα του τα αρχέτυπα-εικόνες των καραβανιών, των αγορών και των καπηλειών με τους χορούς και τους οργανοπαίχτες;...

“Οι πολιτισμοί είναι τα μόνα μακρόπνοα πεπρωμένο που μπορούμε να ακολουθήσουμε χωρίς διακοπή μέσα από τις περιπέτειες και τα τυχαία περιστατικά της Ιστορίας” Braudel Το πολιτισμικά προϊόντα, δημιουργήματα ταξιδεύουν, διαχέονται μέσα στους αιώνες, στις χιλιετίες, χωρίς να γνωρίζουν σύνορα και κάθε λαός με την έννοια των ευρύτερων κοινοτήτων και της εντοπιότητας δανείζεται, προσθέτει, αφαιρεί, ενσωματώνει, προσαρμόζοντας τα αγαθά αυτά στα δικά του μέτρα και σταθμά...

Θεωρώ ότι κάθε κοινωνικό φαινόμενο που άπτεται της τέχνης, (όπως η μουσική, η ζωγραφική, το θέατρο, ο κινηματογράφος, ο χορός), που είναι τέχνη, που είναι έκφραση και επικοινωνία μεταξύ των ανθρώπων, συγκαταλέγεται στα πιο σύνθετα κοινωνικά φαινόμενα και μπορεί να ιδωθεί από πολλές πλευρές, από πολλές