Οι έντεκα αφηγήσεις του "Λίγες τσίχλες η ζωή" είναι στάσεις στη διαδρομή της Ζωής Καλογήρου από τα τέλη της δεκαετίας του 60 μέχρι τις μέρες μας. "Στρίβει το τιμόνι αλλά δεν φεύγει. Περιμένει. Περιμένει αυτό που έτρεξε να της φέρει χωρίς να της το πει. Έρχεται. Σκύβει και ανοίγει το τζάμι του συνοδηγού. "Λίγες τσίχλες χωρίς ζάχαρη για τα παιδιά", αφήνει καμιά δεκαριά στο κάθισμα. "Σας ευχαριστώ πολύ". "Ευχαριστούμε πολύ", μ ένα στόμα τα καλά παιδιά που επί τόπου σκαρφάλωσαν και τις πήρανε. "Παρακαλώ. Καληνύχτα σας". "Καληνύχτα σας". "Καλέ μαμά τι καλός κύριος. Χωρίς να μας ξέρει και μας έδωσε τόσες τσίχλες". "Σ εμένα να ξέρατε τι έδωσε...", δεν τρελάθηκε ακόμη να πει κάτι τέτοιο στα παιδιά