Μια πρωτοποριακή μελέτη για την επίδραση του λιμού που ξέσπασε στην Ελλάδα στη διάρκεια της κατοχής από γερμανικές, ιταλικές και βουλγαρικές δυνάμεις, το 1941 και το 1942. Η Βιολέτα Χιονίδου εξετάζει την πορεία αυτής της διατροφικής κρίσης και τα πολιτικά ζητήματα γύρω από αυτή, εστιάζοντας στη δημογραφία του λιμού και στην αποτελεσματικότητα των επιχειρήσεων ανακούφισης. Η διεπιστημονική προσέγγισή της συνδυάζει δημογραφικές, ιστορικές και ανθρωπολογικές μεθοδολογίες προσφέροντας μια συνολική εκτίμηση του λιμού. Αυτό το βιβλίο είναι το πρώτο που ερευνά τα αρχεία του Διεθνούς Κομιτάτου του Ερυθρού Σταυρού τα οποία σχετίζονται με το λιμό, παρέχοντας βαθύτερη κατανόηση της πολιτικής και της πρακτικής των επιχειρήσεων αρωγής. Η συγγραφέας υποστηρίζει ότι η τροφή χρησιμοποιήθηκε ως όργανο προπαγάνδας σχεδόν από όλες τις εμπλεκόμενες πλευρές, συμπεριλαμβανομένων της βρετανικής και της ελληνικής κυβέρνησης, καθώς και των δυνάμεων κατοχής. Αυτή η σημαντική μελέτη αποτελεί μείζονα συμβολή στις τρέχουσες συζητήσεις σχετικά με τη θνησιμότητα και τις αιτίες της κατά τη διάρκεια λιμών.