Στο πέρασμα του χρόνου, οι αναμνήσεις μιας ολόκληρης ζωής από τις αίθουσες τοκετών, έρχονται πολύ συχνά, σύντομα όμως ξεχνιούνται, αλλά ξανάρχονται, για να καταλαγιάσουν μόνιμα στην ψυχή του απόμαχου, εκείνου που κάποια στιγμή αποσύρεται από τους αγώνες της γέννας. Είναι η χρονική στιγμή που μπορεί να ξεχωρίσει τις καλές από τις κακές στιγμές της γέννας και να κρατήσει εκείνες που φέρνουν ξανά τη χαρά και το γέλιο, με τις απλοϊκές λέξεις που τις εκφράζουν. Ορισμένες από τις φράσεις αυτές, που παραμένουν για πολλά χρόνια αναλλοίωτες, τις οποίες χρησιμοποιούν ακόμα και σήμερα οι γυναίκες, οι μαιευτήρες και οι μαίες, προσπάθησε ο συγγραφέας να τις καταγράψει, να τις αναλύσει αλλά και να τις μπολιάσει με όσα γράφουν γι αυτές οι αρχαίοι Έλληνες γιατροί και όσα αναφέρονται στους αρχαιοελληνικούς μύθους.