Παρά το γεγονός ότι τόσο το Μακεδονικό Ζήτημα όσο και η βαλκανική πολιτική της Βρετανίας κατά την ταραχώδη δεκαετία του 1940 έχουν γίνει αντικείμενο εκτεταμένης έρευνας, η μεταξύ τους σχέση δεν έχει ακόμη διερευνηθεί με την απαιτούμενη πληρότητα. Η παρούσα μελέτη αποσκοπεί στην ανάδειξη μιας σημαντικής πτυχής της σχέσης αυτής, αναλύοντας τους τρόπους με τους οποίους η βρετανική εξωτερική πολιτική αντιμετώπισε τη σφοδρή σύγκρουση ανάμεσα στο Βελιγράδι και τη Σόφια για τον έλεγχο των γιουγκοσλαβικών και βουλγαρικών τμημάτων της Μακεδονίας κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και των πρώτων μεταπολεμικών χρόνων.rnrnΣτο πλαίσιο αυτό, ο Δημήτρης Λυβάνιος εξετάζει τη βρετανική πολιτική απέναντι στη διαμάχη του Τίτο με τους Βούλγαρους κομμουνιστές για το Μακεδονικό και τους παράγοντες που τη διαμόρφωσαν. Επιπλέον, διερευνά τις στρατηγικές επιλογές του Λονδίνου για το μεταπολεμικό μέλλον των δύο βαλκανικών χωρών και τη θέση των μακεδονικών τους περιοχών σε αυτό και τεκμηριώνει την ανυποχώρητη βρετανική αντίθεση στα σχέδια του Τίτο για την οικοδόμηση μιας νοτιοσλαβικής ομοσπονδίας. Παράλληλα, κάνοντας εκτεταμένη χρήση βρετανικών αρχειακών πηγών, ο συγγραφέας επιχειρεί να συμβάλει στην ανάλυση κομβικών σημείων του Μακεδονικού Ζητήματος την εποχή αυτή, όπως η ανάδυση ενός ομόσπονδου σλαβομακεδονικού κράτους εντός της τιτοϊκής Γιουγκοσλαβίας και η προσπάθεια διαμόρφωσης μιας σλαβομακεδονικής ταυτότητας.